در مورد اصول حسابداری به طور کامل بحث کردیم حال می خواهیم به بست و تعریف دقیق تر این اصول بپردازیم. یکی از این اصول، اصل افشا کامل است که به عنوان یک مدیر یا یک حسابدار ملزم به رعایت آن هستید.
اصل افشا در حسابداری چیست؟
اصل افشا در حسابداری بدین معناست که تمام اطلاعات مهم برای فهم صورت حساب های مالی یک شرکت باید در پرونده های شرکت های عمومی وارد شود. برای مثال، تحلیلگران مالی که صورت های مالی را بررسی می کنند باید اگاه شوند از چه روش ارزیابی ای استفاده شده است. از طرفی دیگر نحوه محاسبه اطلاعات مهم از جمله استهلاک و سایر موارد برای درک صورت های مالی باید قابل بررسی باشد.
از آنجایی به طور بالقوه اطلاعات قابل ارائه زیاد است. تنها اطلاعات با اهمیت و تاثیر گذار بر نتایج مالی را افشا می شود. به طور دقیق تمام مواردی که باید افشا شوند را نمی توان تعیین کرد، مانند اختلاف با یک نهاد دولتی بر سریک نهاد دولتی یا نتیجه یک دعوی موجود.
در تعریف دیگر اصل افشا می توان گفت اصل افشا به این معنی است که شما باید همیشه سیاست های حسابداری موجود و همچنین هر گونه تغییر در آن سیاست ها (مانند تغییر در چگونگی ارزیابی دارایی) را از سیاست های درج شده در صورت های مالی برای دوره های قبل را گزارش دهید. شما می توانید اطلاعات مورد نظر را در جاهای مختلف در صورت های مالی، مانند شرح اقلام خطی در صورت سود یا ترازنامه درج کنید. اصل افشای کامل برای اطمینان از عدم ناهماهنگی و ابهام در اطلاعات محدود بین مدیران شرکت وسهامداران فعلی آن، بدهکاران یا سایر اشخاص بسیار اهمیت دارد. مفهوم اصل افشا در حسابداری برای صورت های مالی که به صورت داخلی ایجاد شده استفاده نمی شود.
نمونه هایی از اصل افشا در حسابداری
متداول ترین مواردی که شرکت ها باید گزارش دهند موارد زیر می تواند باشد:
- تصدیق هرگونه تغییر در سیاست های حسابداری و توجیه آن
- صورت های مالی شرکت شامل پاورقی ها و هرگونه یادداشت های صورت های مالی
- تلفات موجودی یا میزان تلفات ناشی از کاهش هزینه های شرکت یا قوانین بازار
- ماهیت معاملات غیر پولی
- دعاوی موجودی
- شرح تعهدات بازنشستگی دارایی ها
- هرگونه تغییرات مورد انتظار در نرخ مالیات در آینده
- ماهیت رابطه با یک طرف مرتبط که تجارت با آن طرف حجم معاملاتی بالایی دارد
- حقایقی که موجب اختلاف در سرقفلی می شود
صورت های مالی یک شرکت که به صورت پیوسته یادداشت می شوند، مانند: نحوه تشخیص درآمد ها و زمان آن، نحوه استهلاک دارایی ها، نحوه محاسبه مالیات بر درآمد و موجودی، اختیارات سهام، بدهی های موجود و موارد دیگر.
همه مثال های بالا را نمی توان به طور قطع تعیین کرد. با این وجود، همه اقلام می توانند تاثیر مهمی بر وضعیت مالی شرکت داشته باشند و باید افشا شوند.
به علاوه مدیر یک شرکت بیانیه های آینده نگر را پیش بینی می کند، که می تواند جهت آینده شرکت و رویدادهایی که می تواند بر عملکرد مالی آن تاثیر بگذارد.
اطلاعات حسابداری در چه جایی افشا می شوند؟
اطلاعات در پرونده های قانونی (برای مثال پرونده هایی که یک شرکت دولتی باید ارائه دهد) افشا می شوند. مهمترین پرونده ها شامل: گزارشات فصلی و سالانه شرکت است که شامل صورت های مالی حسابرسی شده، راهنمایی های توصیفی و یادداشت ها از سوی مدیریت است.
در پرونده های مربوطه مدیران خطرات مربوط به عملیات شرکت را مورد بحث می گذارند و در مورد تصمیمات و فعالیت آینده اظهار نظر می کنند.
برای روشن شدن اطلاعات ارائه شده در گزارش ها از تماس های کنفرانسی با مدیریت شرکت استفاده می کنند. افشای صاحبان حقیقی اوراق بهادار و اطلاع از خروج یک دسته اوراق بهادار از دیگر پرونده ها است.
اصل افشا چه اهمیتی دارد؟
اصل افشا در حسابداری ضمانت می کند که خوانندگان وکاربران مالی یک کسب و کار به دلیل کمبود اطلاعات دچار سردرگمی نمی شوند. و شما با ذی النفعان مانند: طلبکاران و سرمایه گذاران اطمینان می دهید که از هرگونه اطلاعات مربوطه اگاه هستند و هنگام تصمیم گیری تجاری در مورد یک شرکت اطلاعات لازم وکافی را دارند.
می توان گفت هدف اصلی افشا این است که حسابداران و مدیران از افشای اطلاعاتی که می تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد و بر وضعیت مالی مشاغل تاثیر می گذارد، جلو گیری کنند. دلیل عدم افشای اطلاعات می تواند دستکاری صورت های مالی آن ها باشد تا قوی تر از آنچه که در کسب و کار وجود دارد به نظر برسد.
بنابراین هدف از افشا در حسابداری به اشتراک گذاری اطلاعات مالی مرتبط و مهم با جهان خارج است. و از آن جا که افراد خارجی جزییات معاملات تجاری، قراردادها و وام های یک شرکت را نمی دانند، اظهار نظر برای آن ها درباره واحد تجاری دشوار است. این اطلاعات می تواند تصمیم یک کاربری که خارج از شرکت است را تغییر دهد. این اطلاعات شامل معاملاتی است که قبلا رخ داده تا رویدادهایی قرار است در آینده رخ دهد که به اشخاص ثالث وابسته هستند. بنابراین اطلاعاتی که به طور بالقوه بتواند قضاوت شخص خارج از سازمان را تحت تاثیر قرار دهد باید افشا شوند.
مثال هایی از اصل افشای کامل
شرکت X یک ملک خریداری کرده و اکنون صاحب فعلی آن است. عابر پیاده در این ملک سقوط کرده و به شدت مجروح شده. عابر پیاده اکنون از شرکت X به خاطر سهل انگاری شکایت می کند. به احتمال زیاد عابر مورد نظر سال بعد برنده دعوی می شود و شرکت باید مبلغ قابل توجهی به عنوان دیه بپردازد. بر اساس اصل افشا شرکت باید زیان های پیش بینی شده را در پاورقی خود افشا کند. حتی اگر حکم تایید نهایی نرسیده باشد.
به عنوان یک مثال دیگر قرار دادهای وام ها را در نظر بگیرید. بر اساس اصل افشا مدیریت شرکت باید وام ها را تاریخ سر رسید، شرایط، تعهدات وثیقه ضمیمه و امها و بخشهای جاری در یادداشت های صورت های مالی بیاورد.
با این نگرش جامع به تصویر بدهی شرکت، سرمایه گذاران و طلبکاران می توانند تصمیمات خود را بسیار راحت تر بگیرند.
مثال دیگر می توانیم به بدهی های احتمالی اشاره کنیم. شرکتها در پاره از مواقع با شکایت مشتریان، فروشندگان و رقبا رو به رو هستند. برخی از آن ها در خارج از دادگاه حل می شود و برخی دیگر سال ها به نتیجه نمی رسد. اگر مدیریت شرکت تصمیم بگیرد آن ها را فاش نکند، کاربران خارجی به احتمال زیاد نمی توانند بفهمند چه چیزی مناسب است و این می تواند قضاوت های منفی احتمالی برای شرکت پیش آورد. برای همین است که هم اصل افشای کامل و هم مفهوم محافظه کاری از مدیران می خواهد که در یاداداشت هایشان هرگونه توافق منفی که می تواند در آینده وجود داشته باشد را افشا کنند. بنابراین هرسرمایه گذار و طلبکاری که می خواهد با شرکت کار کند باید بداند که این شرکت با چه مقدار دعوی رو به رو است.
با پویا سیستم همراه بمانید!
